🍀پرسش: برخی با استناد به برخی کتب تاریخی(مانند تاریخ طبری) نسبتهایی ناروا به ائمه اطهار علیهم السلام، مخصوصاً امیر المؤمنین علی علیه السلام می دهند، به این افراد بر اساس قرآن کریم چه پاسخی می دهید؟
🌿جواب:
استناد این افراد به برخی روایات در کتب تاریخی است اما در هر موضوع تاریخی تضاد و اختلاف در میان راویان قطعی است و هر کسی آن سخنی را می پسندد که خود می خواهد(قرآن کریم: "کل حزب بما لدیهم فرحون: هر گروهی به آنچه در نزد خودشان می باشد، دل خوش می کنند") به عنوان مثال همین تاریخ طبری را حدود پنجاه سال بعد از تألیفش، ابوعلي محمد بن محمد بلعمي بازنویسی کرد و به سلیقه خودش به حدی آن را تغییر داد که برخی حتی به آن نام تاریخ بلعمی دادند جدای از اینکه خود محمد بن جریر طبری در مقدمه کتابش گفته که : "بیننده کتاب ما بداند که بنای من در آنچه آورده ام و گفته ام بر راویان بوده است نه حجت عقول و استنباط نفوس به جز اندکی ..." و به این ترتیب حتی خود او استناد به این کتاب را برای قضاوت در مورد افراد صحیح ندانسته است
🌿در میان منابع قدیمی هیچ متنی قابل اعتمادتر از قرآن کریم نیست کتابی که با این همه نسخه برداری از آن طی 1400 سال حتی به اندازه یک حرف نیز تغییر نکرده است(مقایسه بین نسخه 1400 سال پیش و نسخه امروزی به همراه دلائل معجزه بودن این کتاب در این فایل صورت گرفته است:
لینک دریافت فایل(آدرس ذیل را کپی و در قسمت آدرس مرورگر خود پیست کرده، خود نیز مقایسه کنید):
https://s20.picofile.com/d/8445019034/9065d259-8474-46a6-a205-c1b5291f7845/ESBAT_MOJEZEH.pdf
🌿پس مستند ترین قول در مورد ائمه اطهار علیهم السلام همان آیات قرآن کریم است
🌿درقرآن کریم آیات زیادی در مورد حضرت علی (علیه السلام) و اهل بیت (سلام الله علیهم ) می باشد ومتن ذیل تنها گزیده ای از این آیات است به عنوان مثال یکی از علمای اهل تسنن به نام "حاکم حسکانی" این آیات را در کتابی قطور با نام "شواهد التنزیل" (نام کامل کتاب:«شواهد التنزیل لقواعد التفضیل فی الآیات النازلة فی اهل البیت علیهم السلام.» )گرد آوردی کرده است.
🌿 إِنَّمَا وَلِيُّکُمُ ﭐللَّهُ وَرَسُولُهُ وَﭐلَّذِينَ ءَامَنُواْ ﭐلَّذِينَ يُقِيمُونَ ﭐلصَّلَوٰةَ وَيُؤْتُونَ ﭐلزَّکَوٰةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ ﴿55﴾
وَمَن يَتَوَلَّ ﭐللَّهَ وَرَسُولَهُ وَﭐلَّذِينَ ءَامَنُواْ فَإِنَّ حِزْبَ ﭐللَّهِ هُمُ ﭐلْغَالِبُونَ ﴿56﴾
(مائده55)- فقط ولي(دوست اداره کننده امور و سرپرست و پشتيبان و صاحب اختيار) شما الله و رسولش و کساني که ايمان آوردند، هستند. کساني که نماز را به پا مي دارند و زکات مي دهند در حالي که رکوع کنندگانند(وجه مشترک بين انبوهي از روايات که در منابع مختلف از جمله منابع اهل سنت از قبيل صحيح نسايي(در ميان اهل سنت به شش کتاب لقب صحيح داده اند به دليل اعتمادي که به احاديث اين کتابها دارند)، تفسير کشاف زمخشري و تفسير عياشي، در مورد شأن نزول و ماجرايي که اين آيه در خصوص آن نازل شده از اين قرار است:"فقيري به مسجد وارد مي شود و درخواست کمک مي کند از جمعي که در مسجد بودند کسي به او کمک نمي کند غير از علي عليه السلام که در گوشه اي از مسجد مشغول خواندن نماز مستحبي بوده است و حضرت در همان حالي که در رکوع بوده دستش را به سمت فقير دراز مي کند و آن فقير متوجه مي شود که منظور ايشان اين است که انگشتري که در دست دارند را مي خواهند به او بدهند. آن فقير انگشتر را در مي آورد و از مسجد خارج مي گردد از طرفي هم زمان با اين ماجرا آيه شريفه 55 سوره مبارکه مائده بر پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم نازل مي شود. پيامبر به همراه گروهي از اصحابشان در جستجوي شخصي بودند که منظور اين آيه است که بيرون از مسجد با اين فقير روبرو مي شوند و با اين پرسش از او که:" آيا کسي چيزي به تو داد و در چه حالي بود که اين بخشش را نمود " متوجه مي شوند که آيه در مورد حضرت علي عليه السلام نازل شده است" از آن جايي که انکار اين ماجرا به دليل کثرت راويان ممکن نيست معاندان براي خنثي نمودن اثر اين آيه به اين رو آورده اند که کلمه "ولي" را به معناي فقط "دوست" بگيرند در حالي که اين کلمه به معني دوستِ اداره کننده امور و پشتيبان و سرپرست و صاحب اختيار مي باشد و پروردگار متعال خود در قرآن کريم اين کلمه را معني نموده است:" ﭐللَّهُ وَلِيُّ ﭐلَّذِينَ ءَامَنُواْ يُخْرِجُهُم مِّنَ ﭐلظُّلُمَاتِ إِلَى ﭐلنُّوُرِ:الله ولي کساني است که ايمان آوردند آنان را از همه تاريکيها به سوي نور خارج مي کند" و آيه شريفه 55 سوره مبارکه مائده به طور صريح بيان مي کند که همان ولي بودنِ الله و رسول را شخص مؤمني دارد که نشانيش زکات دادن در حال رکوع است که همان حضرت علي عليه السلام باشد. برخي اين ايراد را مي گيرند که چرا صراحتاً نام حضرت را نبرده است ولي اين نشاني دادن از بردن اسم نيز دقيقتر، فرد مورد نظر را مشخص کرده است چه بسا اگر مي فرمود: "علي" بعداً اين اختلاف پيش مي آمد که کدام علي؟ از طرفي به صراحت نام بردن از آن حضرت مخالفان اين واقعيت را بر آن مي داشت که با استفاده از تسلط و فرمانروايشان اين آيات را به کلي از قرآن کريم محو نمايند ولي اين شکل بيان کردن، باعث شده است تا تنها به توجيه کردن کفايت کنند و اين از ظرافتهاي قرآن است که خود به گونه ايست که حتي زماني که خلفا و حاکمان اين فرصت را داشتند که برخي از آياتش را حذف کنند، انگيزه لازم براي اين کار را نداشته باشند البته قرآن کريم همراه با رعايت اين جانب احتياط چيزي را هم نگفته و مبهم باقي نگذاشته است و راه براي کسي که واقعاً در پي يافتن حقيقت است، روشن است:" قَد تَّبَيَّنَ ﭐلرُّشْدُ مِنَ ﭐلْغَيِّ: راه رشد و هدايت از راه گمراهي با وضوحي بسيار متمايز شده است ")
(مائده56)- و کسي که الله و رسولش و کساني را که ايمان آوردند را دوستِ اداره کننده امور و سرپرست و صاحب اختيار خود بگيرد پس به يقين جماعت الهي(حزب الله: جماعتي که کردار و رفتارشان در جهت جلب رضايت الهي است) همانها غالبانند.(منظور از "ﭐلَّذِينَ ءَامَنُواْ" در اين آيه همان "ﭐلَّذِينَ ءَامَنُواْ" در آيه قبل است پس کساني که الله و رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم و ائمه اطهار عليهم السلام را ولي و سرپرست و صاحب اختيار خود بگيرند و آنان را دوست بدارند در جنگ بين انسان و شيطان پيروز و غالب مي شوند)
🌿 سوره مبارکه انسان:
إِنَّ ﭐلْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِن کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُوراً ﴿5﴾
به یقین آن نيکان شناخته شده از جامی می نوشند که با کافور آمیخته است
عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ ﭐللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيراً ﴿6﴾
چشمه ای که از آن بندگان الله می نوشند آن را می جوشانند جوشاندنی و جاری ساختنی نگفتنی و وصف ناشدنی(اختیار اینکه آن چشمه در کجا بجوشد با همان نیکان شناخته شده ای است که در آیه قبل اشاره شد)
يُوفُونَ بِـﭑلنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْماً کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً ﴿7﴾
به همه نذر ها وفا می کنند(به طور کامل نذرشان را ادا می کنند) و می ترسند از روزی که شرش بسیار فراگیر است
وَيُطْعِمُونَ ﭐلطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْکِيناً وَيَتِيماً وَأَسِيراً ﴿8﴾
و بر دوستي او(بر اساس و نیت خالصانه کسب محبت الهی) به فقير و اسير و يتيم، طعام مي دهند.
إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ ﭐللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُوراً ﴿9﴾...
و ( گويند ) ما فقط براي رضاي الهی به شما طعام مي دهيم و از شما کوچکترین پاداش و تشکری نمي خواهیم...
و در تفسير كشاف (از تفاسیر اهل سنّت)است كه از ابن عباس روايت آمده كه حسن و حسين بيمار شدند ، و رسول خدا (صلي الله عليه و آله وسلّم) با جمعي از صحابه از ايشان عيادت كرد ، مردم به علي (عليه السلام) گفتند چه خوب است براي بهبودي فرزندانت نذري كني ، علي و فاطمه و فضه كنيز آن دو نذر كردند كه اگر كودكان بهبودي يافتند سه روز روزه بدارند ، بچه ها بهبودي يافتند ، و اثري از آن كسالت باقي نماند . بعد از بهبودي كودكان ، علي از شمعون خيبري يهودي سه من جو قرض كرد و فاطمه(سلام الله علیها) يك من آن را دستاس، وسپس خميركرد و پنج قرص نان به عدد افراد خانواده پخت ، و سهم هر كسي را جلوی او گذاشت تا افطار كنند ، در همين بين سائلي( به در خانه آمده )گفت :سلام بر شما اهل بيت محمد
(صلي الله عليه و آله وسلّم) ، من مسكيني از مساكين مسلمينم ، مرا طعام دهيد كه خدا شما را از مائده هاي بهشتي طعام دهد ، خاندان پيامبر آن سائل را بر خود مقدم شمرده ، افطار خود را به او دادند ، و آن شب را جز آب چيزي نخوردند و شكم گرسنه دوباره نيت روزه كردند ، هنگام افطار روز دوم طعام را پيش روي خود نهادند تا افطار كنند ، يتيمي بر در سراي ايستاد ، آن شب هم يتيم را بر خود مقدم و در شب سوم اسيري آمد و همان عمل را در مورد او تکرار كردند .
صبح روز چهارم كه شد علي دست حسن و حسين را گرفت ، و نزد رسول خدا(صلي الله عليه وآله وسلّم) آمدند ، پيامبر اكرم وقتي بچه ها را ديد كه چون جوجه ضعيف از شدت گرسنگي مي لرزند ، فرمود : چقدر بر من دشوار مي آيد كه من شما را به چنين حالي ببينم ، آنگاه با علي و كودكان به طرف فاطمه رفت ، و او را در محراب خود يافت ، و ديد كه شكمش از گرسنگي به دنده هاي پشت چسبيده ( در نسخه اي ديگر آمده كه شكمش به پشتش چسبيده ) ، و چشمهايش گود افتاده از مشاهده اين حال ناراحت شد ، در همين بين جبرئيل نازل شد ، و عرضه داشت : اين سوره را بگير ، خدا تو را در داشتن چنين اهل بيتي تهنيت مي گويد ، آنگاه سوره را قرائت كرد ..
در طول تاریخ افراد زیادی بخششهای فراوانی کردند اما ویژگی این بخشیدن چند قرص نان چیست که خدای تعالی از آیه 5تا آیه 22 سوره مبارکه انسان را در وصف آنها وعمل آنها ونیز پاداشی که برایشان قرار داده نازل نموده است جواب دربین همین آیات است " إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ ﭐللَّهِ..."
اهل بیت فقط برای رضای خدا عملشان را انجام داده اند ونه تنها مزدی طلب نکردند بلکه حتی توقع تشکر نیز از اطعام شوندگان نداشتند.
برچسبها: پرسش و پاسخ قرآنی, تاریخ طبری, ائمه اطهار علیهم السلام, امام علی علیه السلام